غوطه وری در خداوند

...سپس قلب انسان پس از رها شدن به اوج خود رسیده و در خداوند غوطه ور می گردد . این پیوند و پیوستگی تا حدی والا و بزرگ است که آدمی خود را به خدا رسیده حس می کند مثل جسمی که در آب حل شده و تمامی ذرات وجودش را آب فرا گرفته است . هدف زندگی همین پیوستگی و رسیدن به ذات هستی است . که از بند مادیت رهایی یافته و روح به پرواز در می آید آنچنان که وسعت و بزرگی آفریدگار هستی را لمس می کند. همه ی ما نوری برگرفته از وجود و روح مقدس خدا هستیم .پس مقدسیم. فاصله ما تا پیامبران نفس ماست که باید برای رسیدن به هدف فانی و خدایی شود...